Eckhart bij avondlicht

Eckhart bij avondlicht

De roos kent geen waarom, geen waarvoor, ze bloeit omdat ze bloeit. Prachtige woorden van de mysticus Angelus Silesius. Deze denker brengt in één zin kernachtig onder woorden wat de essentie is van het denken van filosoof en theoloog Meister Eckhart (ca. 1260-1327). Leven zonder waartoe, zonder waarheen en vooral… zonder waarom. De bloem bloeit omdat ze bloeit. Je leeft omdat je je leeft. De oorsprong van dat leven ‘zonder waarom’ noemt de mys-ticus God, de dragende grond van het bestaan.

Revolutionair was dat Meister Eckhart zijn gedachten over de relatie tussen God en mens – behalve in de geleerdentaal, het Latijn – ook doorgaf in preken in de volkstaal, onder meer in vrouwenkloosters. Bijzonder is zenboeddhisten in het verre oosten zichzelf in het werk van de ‘westerse’ Eckhart herkennen; zo wordt het in het Japanse Kyoto al meer dan een eeuw be-studeerd.

In Eckhart bij avondlicht staat een zevental onderling samenhangende preken centraal, die hij tegen het eind van zijn leven in Keulen gehouden heeft; vijf daarvan nog niet eerder in het Nederlands vertaald. Hierin legt hij enige verrassende nieuwe accenten.

En waarom kan het werk van Eckhart juist in tijden van onzekerheid een bron van inspiratie zijn? Volgens auteur Evert van den Berg van ‘Eckhart bij avondlicht’ vertelt het over de grond van ons bestaan en hoe we van daaruit kunnen leven. Grote denkers als twintigste-eeuwse als Martin Heidegger en Michel Henry werden geïnspireerd door Meister Eckhart. En de eigentijdse filosoof John Caputo is – met Meister Eckhart op zak – op zoek gegaan naar een religie die hij de religie van de roos noemt: de religie van liefde.